Van Nederlandse binnenkat naar Noorse buitenkat

 

In 2014 kwam Lotje, als kitten, bij ons wonen. Toen nog in Wedde en ze was een binnenkat. Ze kwam wel eens in een tuigje naar buiten. Maar met die hardrijdende auto’s voor het huis langs zagen wij het niet zitten om haar vrij buiten te laten. En Lotje wist niet anders en leek er tevreden mee. Wel vond ze het altijd leuk om buiten naar de vogels te kijken. Toen wij naar Groningen verhuisden was de situatie niet anders. In een binnenstad leek het ons ook niet okay om haar vrij te laten. Wij hadden een kleine tuin en daar was ze wel eens in, maar daar kon ze niet uit komen. En toen vertrokken wij naar Noorwegen en wij dachten dat de reis wel heel stressvol zou zijn en Mees en Marissa wilden haar wel adopteren.En Lotje wende ook al snel in hun huisje. 

En toen besloten Mees en Marissa samen met Madelief en Magne om ook naar ons te komen emigreren komende juli. 😁 Emigreren, verhuizen, twee kleine kinderen in een klein appartement en dan ook nog Lotje was geen goede combinatie meer. Wij kwamen in januari naar Nederland om op de vakantiebeurs Caravana in Leeuwarden te staan en wij besloten Lotje dan  mee te nemen naar Noorwegen. Wij waren gedeeltelijk vliegend gekomen en gedeeltelijk met de auto. Dus Lotje mee eerst in het vliegtuig. 

Het start er mee dat je ook voor de kat een ticket moet hebben. Kostte voor vliegreis Amsterdam naar Trondheim €125.00 alleen al voor de kat. In Nederland alle inentingen geregeld en haar chip nog laten controleren. Een reismand voor de kat heeft strikte afmetingen en het valt niet mee om een geschikte te vinden. Hij was uiteindelijk ietsjes hoger maar daar werd niet naar gekeken. Van de dierenarts hadden we pilletjes gekregen om haar iets te versuffen en ze minder stress zou ervaren. Reizend met kat mag je door de fastlane en als eerste het vliegtuig in. Bij de incheck kijken ze of alle papieren kloppen en of de kat okay is. Dat ging prima. Toen naar de douane en wat wij niet wisten was dat Lotje uit de tas moest. Wie Lotje kent weet dat ze niet opgetild en vastgehouden wilt worden. Dat gaf toch wat paniek. Het idee dat ze zou ontsnappen was echt niet fijn. Ik werd met haar opgesloten in een visitatie ruimte en toen kon de douane de reistas door de röntgen doen. (Tip: doe het dier een tuigje om kun je het in ieder geval vast houden.) Lotje miauwde wel regelmatig maar ging ook wel slapen. Zo ook in het vliegtuig en eigenlijk viel het ons reuze mee. In Noorwegen aangekomen moet je kat aangeven zodat ze kunnen checken of alles klopt. Maar de douanecontrole was gesloten en na twee keer het nummer te bellen en weggedrukt te worden zijn we maar naar de auto gegaan. 

We hadden in de auto een bench geplaatst met kattenbak en mandje. En al vrij snel kroop ze uit haar mandje, at wat brokjes, ging naar de bak en ging daarna rustig liggen. 

We moesten nog 6,5 uur rijden om thuis aan te komen. Af en toe werd Lotje wakker en miauwde ze een beetje, maar voor het grootste deel lag ze te slapen. Eenmaal thuis hebben wij haar uit de bench gehaald en kon ze ons huis inspecteren. Eigenlijk leek ze gelijk wel op haar gemak. Vanaf de eerste dag eet ze goed, weet ze de kattenbak te vinden. De eerste weken hebben wij haar binnengehouden. Ik heb een gps besteld en na een week of 6 zijn we haar aan een lijntje naar buiten laten gaan. Wij mee, rondje om het huis en dan ging ze snel weer naar binnen. Later op een zonnige dag en wij buiten gingen koffiedrinken hebben wij haar los naar buiten laten gaan. Vond het best spannend, maar ze ging op onderzoek uit in het bos naast ons en kwam ook weer terug. Ze gaat niet dagelijks naar buiten, maar zeker 3/4 keer per week als wij ook thuis zijn of buiten bezig gaan. Ze gaat niet ver weg, maar heeft er duidelijk plezier in.  Rondjes rennen en lekker in het zonnetje liggen. Wij vinden het mooi om te zien dat je dus als kat na 10 jaar binnen prima kan wennen aan het buitenleven en zelfs in een ander land.