De tel kwijt

 Wat bijzonder om te ontdekken dat we niet weten welke dag of datum het is. De dagen gaan zo snel voorbij en we weten niet waar de tijd blijft. Maar we zijn hier nu bijna 4 weken, langer dan een vakantie normaliter duurt. Maar toch voelt dat niet zo. Druk is het nog niet, de afgelopen twee weken was het weer regen, storm, hagel en sneeuw. De vasten gasten komen dan niet, en ook de passanten zien we niet veel. Het weer is zo ruw geweest dat de vissers die hier waren ook niet uit vissen konden gaan. Daarvoor waren de wind en de golven te sterk. Maar er komt wat beter weer aan. En het blijft zo bijzonder op dit moment is het half 6 en de zon komt er heerlijk door. De temperatuur is 10 graden maar gevoelsmatig voelt het dan warmer. Dan lopen we zo zonder jas even naar buiten. De dagen worden steeds langer vandaag kwam de zon op om 3:51 en gaat hij onder om 22:41. Echt donker wordt het al niet meer. Zelfs met slecht weer blijft de lucht licht na zonsondergang.

We zijn erg benieuwd hoe het straks is als het nog lichter blijft. 

Deze week hadden we gasten die ook graag willen eten. Zij werken hier in de buurt en willen graag overnachten met diner. Geen probleem! Dan koken we toch een lekkere maaltijd. Ik vind het leuk om te doen en zij zijn tevreden. 

Onze gasten komen van verschillende plekken. De meeste huisjes worden bezet door Zweden of Noren. De campers zijn momenteel vaak, Noren, Zwitsers, Oostenrijkers en Duitsers. Nederlanders hebben we nog niet getroffen. Dus komen onze talen goed van pas. Het Noors gaat steeds een beetje beter. Maar verstaan is makkelijker dan praten. Maar we hebben ook nog even om er vaardiger in te worden. 

Wat we vooral merken is dat het goed voelt om je maar op één dingen te hoeven richten. In Nederland heb je werk, klussen, de b&b, sociaal leven, enz… Hier hebben we de camping. Met daarin natuurlijk verschillende taken. Maar je moet iets schoonmaken, repareren of iemand in- of uitchecken en dan is je taak af en afgerond. In Nederland werk ik op drie plekken, met erg leuk werk, maar switch ik drie keer per week naar een andere situatie. Voor nu merk ik dat het rust geeft maar ook voldoening. In plaats van het gevoel overal achteraan te rennen en steeds achterlopen is dat nu zeker niet het geval. 

Wat fijn is dat je kunt beeldbellen en natuurlijk is dat niet hetzelfde als face to face contact maar het is fijn dat het kan. Bente, Raymond en Guus kunnen helaas niet komen en dat is best moeilijk. Maar als de baby er is ga ik plannen om naar Nederland te komen. Mees komt wel en daar kijken we naar uit. We hebben ook al van andere familie en vrienden gehoord dat ze gaan komen en ook dat vinden we fijn. We willen graag laten zien waar we zijn en hoe prachtig of het hier is. Dus welkom 🤗 

Martin heeft even geprobeerd te vissen maar vanaf de kant lukte dit niet. Hopelijk binnenkort een keer met de boot op het water in te kijken wat wij kunnen vangen. 

De berg met sneeuw, steeds bijzonder om te zien hoe deze er steeds anders uitziet. Meer of minder sneeuw, verborgen of  in de wolken. Zal niet lang meer duren dat hij niet meer wit is.

Wie weet in onze volgende blog!