Dag van vertrek

 En dan is het zover. Wel bijzonder om te merken dat iets  wat er eerst aan zit te komen nu zo ver is. De gedachte het gaat echt gebeuren, we gaan het doen. Kriebels in mijn buik, duizend-en-één gedachten die door mijn hoofd gaan. Afscheid nemen van iedereen die ons dierbaar is is niet echt gemakkelijk. De helpende gedachten: we kunnen altijd (beeld)bellen, we kunnen als het moet terug vliegen, we gaan er zeker van genieten en nieuwe avonturen tegemoet, we hebben er heel goed over nagedacht. Er zijn ook niet helpende gedachten: is het niet egoïstisch/egocentrisch, laten we de kinderen nu zo maar achter? Gaan we zelf heimwee krijgen?

 Dan komen we op het punt dat we gaan. Het mag zo ver zijn. Nog even en dan rijden we naar de boot. Alles is gepakt en de auto is vol geladen. Ik weet het zeker: “het komt goed!” Goed met ons,  goed met onze super zelfstandige en krachtige kinderen en goed met onze familie en vrienden. 

Nu op de boot, de start van de reis en ons avontuur. Heerlijk weer dus lekker zitten op het dek. Relaxte manier van reizen. Straks lekker eten en morgen uitgerust op weg.